Algerije is een transitland geworden. Komende van Ivoorkust, Kameroen, Liberia, Congo RDC of Guinee Conakry, reizen Afrikaanse migranten via Tamanrasset Algerije binnen. Velen proberen in Algiers asiel te krijgen bij de UNHCR en verblijven intussen met hele families in leegstaande half-afgebouwde gebouwen. De procedure duurt lang, is weinig kansrijk, en in de tussentijd is er geen opvang. In grote steden als Ghardaïa, Oran en Algiers, proberen ze met illegaal werk wat geld te verdienen.

De meesten dromen ervan om via Marokko of Annaba (Algerije) naar Europa te gaan, maar die route wordt steeds moeilijker. Slechts een minderheid slaagt erin het nodige geld te verzamelen voor de smokkelaars die hen over de grens brengen naar Melilla via Marokko, of naar Lampedusa, Italie via de Middelandse zee om verder naar Europa gaan. "Anderen blijven geblokkeerd in Algerije, ze kunnen zelfs niet naar huis terugkeren; hun families hebben gronden verkocht om de reis te bekostigen, en ze hebben alles verloren", zegt Jan Heuft.

Witte pater Jan Heuft uit Hilversum woont al 44 jaar in Algiers. Zijn stichting Rencontre et Developpement (R&D, ontmoeting en ontwikkeling) ziet zichzelf als een "dienststation op de migratieweg" tussen Afrika en Europa. In Algiers probeert R&D oplossingen te vinden voor urgente problemen, door voor zieken medische behandeling, voedsel of onderdak te regelen. Een belangrijke activiteit van R&D is het organiseren van het traject om terug te keren voor degenen die dat willen.