Harry van Weert
"Handen uit de mouwen"
to the pictures / naar de foto's
De Kleuters van 1957.
“Geef hem veren en hij maakt er een kip van”, lacht Hannie.
Haar man, Harry van Weert, grijnst. Hij is een doe-mens en daar gaat hij prat op: hij kan alles maken. “Het liefst iets dat moeilijk is, iets waarbij ik eer van mijn werk heb.”
“Leren zag ik niet zo zitten”, zegt hij. Na de lagere school ging hij brood bezorgen. Maar je hele leven met een broodkar rondrijden is ook niks, dus volgde hij een dag in de week de Levensschool. Later kwamen daar avondcursussen elektrisch lassen bij. Zo rolde hij in het vak dat hij nog steeds beoefent: lasser.
Dertien jaar geleden begon zijn jongere broer Ad voor zichzelf – een metaalbedrijfje. Harry kwam er al gauw werken. Maar niet als mededirecteur, niet als baas. “De hele dag al die zaken perfect regelen, dat is niks voor mij. Ik wil iets met mijn handen doen.”
Het bedrijf telt nu twaalf man en Harry heeft het er goed, zegt hij. Ze maken er klemmen voor gas- en waterleidingen en riolen. Ze repareren lekken. “Iedereen helpt elkaar. De sfeer is prima. Ik blijf daar vast tot mijn pensioen.”
Zijn judo-hobby kostte hem beide knieschijven. De judomat is stroef. Eerst ging het mis met de meniscus van het ene been. Na de operatie stopte hij acht jaar. Toen hij opnieuw op de mat stapte begaf de meniscus van de andere knie het. Daarmee was de judo definitief voorbij.
Nu gaat al zijn vrije tijd op aan zijn huis in St. Oedenrode, aan zijn vrouw en drie dochters en aan zijn tuin van 1000 m˛. “Van die tuin heb ik nu zo’n beetje mijn hobby gemaakt. Ik moet tenslotte iets actiefs doen.”