pictures

Lee van Schijndel
"Huisman"

to the pictures / naar de foto's

De Kleuters van 1957.


sterretje Zijn tussenwervels zijn versleten, hij kan niet meer krom, zegt hij.

Lee van Schijndel zit in de WAO, maar hij zal niet gauw toegeven dat hard werken hem zijn gezondheid heeft gekost. “Mijn vader en mijn ooms zijn ook op hun rug afgekeurd. Het zal wel in de familie zitten. Iedereen klaagt bij ons over zijn rug.”

Toch stond hij al heel jong naast zijn vader zwaar grondwerk te doen: sleuven graven, kabels trekken – alles met de hand.

Leren wilde hij niet. “Ik had een ontzettende hekel aan school”, zegt hij, ondertussen zoon Wesley (8) een por gevend. Wesley wil later architect worden. “Die schopt het verder dan ik”, zegt Lee trots. De jongen is alles voor hem, vader en zoon zijn onafscheidelijk. Of het bij nu Wesley’s eerste communie is, of bij een old-timer tocht, de twee zijn altijd samen.

Toen Lee van de lagere school kwam, behoorde hij tot de oudsten van zijn klasgenoten. Dat kwam ook omdat hij een jaar in het ziekenhuis had gelegen met een gaatje in zijn hart dat eerst dicht moest groeien.

Na eerst wat baantjes bij de bakker en bij de Sok, ging hij met zijn vader mee, graafwerk doen en wat daarbij hoort. “Soms stonden we met wel dertig man op een rij aan een kabel te trekken.”

Later, jaren later, nadat hij nog als machinist, timmerman, betonvlechter en machine-operator in de bouw had gewerkt, schoot het in de rug. “En nu ben ik huisman”, zegt hij opgewekt.

Wilma, de vrouw uit zijn tweede huwelijk, werkt fulltime en dus vindt Lee het ‘logisch’ dat hij degene is die stoft en dweilt, de was doet, boodschappen haalt en kookt. “Ik word flink verwend”, lacht Wilma.