to the pictures / naar de foto's

De Kleuters van 1957.

“Je hoeft geen opleiding te hebben om iets te kunnen”, zegt Toon van den Berg, terwijl hij naar buiten kijkt waar vier 40-tonners staan – zijn trots, zijn transportbedrijf.

Toen hij vijftien was ging hij van de lts af – “Nee, geen diploma”- en werd hij bijrijder. Op zijn 18de haalde hij zijn rijbewijs en was hij chauffeur. En eigenlijk is hij dat nog steeds. Met dit verschil dat hij nu drie chauffeurs in dienst heeft. De vierde truck rijdt hij zelf.

Even zag het er naar uit dat zijn leven anders zou gaan lopen, want op zijn 25ste begon hij een schoonmaakbedrijf. Maar al na twee jaar “begon het chauffeursbloed te kriebelen”, zoals hij zegt, en ruilde hij dat bedrijf in voor een eigen vrachtwagen.

Hij deed dat in een periode dat er in de vrachtwagenrijderij geen droog brood te verdienen viel. Daarom reed hij de halve wereld rond. Hij nam vrachtjes aan naar het Midden-Oosten, hij bracht eieren naar Koeweit, heen door Irak en terug door Syrië. Het was avontuur, zegt hij, een jongensdroom die uit kwam.

Maar voor zijn huwelijk was het minder goed. “Je groeit uit elkaar als je zo vaak weg bent.” De scheiding betekende ook dat de waarde van het transportbedrijf – want dat was het inmiddels – opgedeeld werd. Daarna begon hij weer van voren af aan. Hobby's heeft hij niet, voetballen doet hij niet meer. Het bedrijf, daar gaat het om.

Hij heeft wel een nieuwe relatie en hij zorgt er nu voor dat hij 's avonds thuis is. Het zijn de chauffeurs die hij in dienst heeft, die nu de lange ritten naar ver-weg maken. “Die chauffeurs zijn moeilijk te krijgen”, zegt hij. “Jongelui dromen er misschien nog steeds van om chauffeur te worden, maar als ze horen dat ze van maandag tot vrijdag van huis zijn, haken de meesten af.”

---