to the pictures / naar de foto's

De Kleuters van 1957.

Soms heb je van die gezinnen die door het ongeluk achtervolgd worden. Mieke van der Leest behoorde tot zo’n familie. Zelf ontkwam ze evenmin aan het noodlot. Op 26 januari 1971 zat ze samen met haar broer Theo, vriend Jos en diens verloofde Marjo, in een Fiatje 600 die in Tilburg door een vrachtwagen werd vermorzeld.

“Mieke heeft maar twintig jaar geleefd, maar ze heeft die jaren wel gelééfd”, zegt haar zus Ans met een stem waarin het verdriet doorklinkt. Ze scheelden vier jaar en Ans was, bekent ze, vaak jaloers op haar oudere zus, die alles deed, alles durfde. “Eigenlijk ben ik nog steeds jaloers op haar. Ik wou dat ik wat meer van haar had gehad.”

Frans, een broer van Mieke, herinnert zich zijn zusje als een meisje barstensvol levensvreugde. “Ze vond het heerlijk als ze ergens was waar mensen bij elkaar waren.” Het fatale auto-ongeluk gebeurde toen Mieke en de anderen naar huis terugreden na afloop van een feestje dat Frans in Tilburg had gegeven.

De geschiedenis van de familie is doordesemd van ellende. Twee van de zeven kinderen kwamen dood ter wereld of leefden maar heel kort. In 1963 ging zus Greetje, 10 jaar oud en al flink zelfstandig, eerder naar huis om alvast koffie te zetten voor de anderen van het gezin die nog op het veld aan het werk waren. Bij het fornuis vatte haar nylon jurkje vlam en ze raakte in paniek. Veertien dagen later overleed ze aan de brandwonden.

Bij het auto-ongeluk, acht jaar later, dat Mieke het leven kostte, werd broer Theo zwaargewond. Theo is nooit meer de oude geworden; hij overleed in 1999 en ligt in Wijbosch in het graf bij Greetje, want dat was zijn tweelingzus.

Mieke ligt enkele rijen verder, bij haar ouders, in het graf. Ans en Frans staan er bij, ze zijn de enigen die nog over zijn. “Ik kan er niet mee uit de voeten, met alles wat er ons gebeurd is”, zegt Ans.

Frans, die theologie gestudeerd heeft maar uiteindelijk niet voor het priesterschap maar voor het onderwijs koos, zegt: “Het heeft me soms wat negatief en wat cynisch gemaakt”.

Hij heeft het geloof behouden, zegt hij, “maar ik moet mijn dagelijkse omgang met het geloof en de gebeurtenissen in ons gezin wel uit elkaar houden om op de been te blijven.”

---