Neeltje en Nelis van de Sluis
Neeltje van de Sluis zorgt al jaren voor haar man Nelis. Nelis heeft
multiple sclerose, een ziekte van het centraal zenuwstelsel, waardoor
hij steeds verder achteruit gaat.
‘Door de ziekte van Nelis is hij in de dertig jaar tijd dat we getrouwd
zijn, langzaamaan lichamelijk verslechterd. Ik wist al voor ons trouwen
dat hij MS had, maar dat heeft me niet tegengehouden. Ik ben steeds meer
dingen voor hem gaan doen. Nu is het voor hem ook niet meer mogelijk om
te praten. Dat is moeilijk, er zijn steeds stukjes die hij in moet
leveren, waar hij en ook ik afscheid van moeten nemen.’
De verzorging van de heer Van de Sluis komt voor het grootste gedeelte
op de schouders van zijn vrouw neer. Sowieso moet zij de al de hele
dag aanwezig zijn en hem in de gaten houden. Ze denkt voor hem, want
hij kan zelf niets meer aangeven. Maar ook verleent ze lichamelijke
zorg. Ze heeft hem altijd met eten geholpen. Maar vorig jaar lukte
het eten echt niet meer, meneer verslikte zich heel vaak en had
zodoende vaak longontsteking. Nu heeft hij een slangetje in zijn
buik, waardoor het eten kan worden toegediend. Normaal gesproken
komt de thuiszorg elke ochtend om haar man te wassen, maar het
gebeurt wel eens dat dat niet lukt en dan verzorgt mevrouw Van de
Sluis haar man zelf. ‘De verzorging is zwaar. Hij kan helemaal
niets meer omdat hij volledig verlamd is. Gelukkig heb ik hulpmiddelen,
zoals een tillift en een douchestoel. Verder hebben we al jaren een
hulp; ze komt elke dag en dat is een enorme steun. En dan natuurlijk
mijn mannen, hè. Elke avond komt een van de mannen uit de buurt helpen
om Nelis mee op bed te leggen. Er zijn er zeven, en we hebben een
schema opgesteld. Met liefde en plezier komen ze rond half elf om te
helpen en vaak lopen ze ook overdag even binnen. Kunnen ze een keer
niet op de afgesproken dag, dan ruilen ze onderling. Zij maken het
eigenlijk mogelijk dat Nelis nog thuis kan zijn.’ Dat ook dit een
heel geregel is blijkt wel op de dag dat het gesprek met mevrouw
Van de Sluis plaatsvindt. Het is midden juli, vier van de mannen
zijn op vakantie en de overgebleven mannen komen allemaal extra dagen.
Mevrouw Van de Sluis geeft aan dat de mannen het niet erg vinden om
te komen, maar dat zij er zelf wel moeite mee heeft om ze zo vaak te
vragen. Ze wil niemand tot last zijn.
Wat de buurmannen mogelijk maken is uniek te noemen. Sommigen komen
al twintig jaar over de vloer, anderen wat korter. Het is al een paar
keer voorgekomen dat een van de mannen zijn huis verkocht en vertrok
uit de buurt. Bij de verkoop van het huis is altijd verteld wat er
voor de buren gedaan werd en tot nu toe neemt de nieuwe eigenaar de
zorgtaken over, naar volle tevredenheid van iedereen. De mannen hopen
het nog lang voor Nelis en zijn vrouw te kunnen doen, om het hen op
deze manier mogelijk te maken bij elkaar te blijven.
De zorg voor haar man valt mevrouw Van de Sluis soms zwaar. Er moet
veel geregeld worden, met de huisarts, met de thuiszorg, met de
leveranciers van hulpmiddelen. Volgens mevrouw Van de Sluis wordt
het onderhouden van sociale contacten steeds moeilijker. ‘Mensen
blijven weg wanneer je lang ziek bent. Toen mijn man net in een
rolstoel zat dachten mensen vaak dat hij niets meer begreep en dat
je niet met hem kon praten. En als mensen eenmaal dat idee hebben,
dan wordt het moeilijk om hen van het tegendeel te overtuigen.’
Het zijn de kleine dingen die zij nog met haar man kan delen, die
maken dat mevrouw Van de Sluis het zorgen voor haar man vol kan
houden. Zo zijn er nog blijken van herkenning. Als voorbeeld vertelt
mevrouw dat zij samen met haar man tv zit te kijken. ‘Het was een
programma over bepaalde muziek en wat mensen daar voor herinnering
aan hebben. Er was een man aan het woord en die vertelde zo mooi
zijn verhaal. En toen kwam zijn muziekkeuze, het was psalm 23 De
heer is mijn herder. Dit was onze psalm tijdens het trouwen. Ik
zei tegen Nelis: “Luister, onze psalm”, ik keek hem aan en hij
zat te huilen. Hij had het dus wel begrepen en dat doet je goed,
een blijk van herkenning aan wat we samen hadden.’
mantelzorgers
home